Vanhorck

Een avontuur tussen abstractie en figuratie

Wat treft onmiddellijk in de schilderkunst van vanhorck. Het is de eindeloze diepte van een coloriet dat een rijke echo uitzendt. Toch is er een zuivere binding tussen kleur en vorm in dit oeuvre. Het gaat inderdaad om een dialoog tussen kleur en vorm, en dat op een poëtische frequentie zodat de raaklijnen tussen beide in de sfeer van een verfijnde legering herkenbaar zijn.

De schilder blijft in essentie schilder waardoor het kleurregister een overwegende rol behoudt, en de figuratie in de weelde van veredelde tonaliteiten is opgenomen, en mede de functie vervult van een stramien waarop het totaalbeeld stoelt.

Nergens prononceert vanhorck de vorm als een te zelfstandige aanwezigheid, zoals ook de kleurpartijen op zich geen zelfstandige delen van het schilderij zijn, omdat alles harmonisch en zuiver in elkaar verweven is. Voor deze kunstenaar blijft het kleurveld een paradijselijk domein van tinten en klanken waarin het onderwerp van de mens, de mythe en de natuur als het ware onder de verfhuid wordt opgevoerd. Er wordt aldus met verfijnde aanduidingen ontleend aan de werkelijkheid een vervreemding gesuggereerd.

“art is the memory of the divine”

 jean delville 

website: www.hansvanhorck.com

 

Terug naar kunstenaars